Sinds ik ben begonnen met hardlopen heb ik al op een aantal mooie plekken mogen hardlopen. Zo liep ik tijdens mijn eerste hardloopwedstrijd over het veld in de Johan Cruijff Arena en onlangs nog door De Groote Heide in Valkenswaard. Tijdens een weekendje weg liep door het prachtige landschap van het heuvelachtige Limburg. Alhoewel Eindhoven ook mooie gebieden heeft om doorheen te lopen, zijn er toch nog een aantal plekken op deze aardbol waar ik graag een rondje zou willen hardlopen.
Al ruim anderhalf jaar loop ik mijn rondjes met de Garmin VivoActive 3 om mijn pols. Intervaltrainingen deed ik voorheen altijd op de baan, daarna maakte mijn trainers schema’s voor mij in een app die ik kon synchroniseren met mijn horloge. Nu ik weer zelf aan het trainen ben zonder trainer of atletiekbaan wil ik nog steeds intervaltrainingen kunnen lopen zonder continue op mijn horloge te moeten kijken. Fartleks hebben een tijdlang geholpen, maar nu ik weet hoe gemakkelijk het is om zelf een training voor je Garmin horloge te maken zet ik ze er iedere week in. Hierdoor heb ik toch kwalitatief betere trainingen dan wanneer ik iets ga doen zonder plan. Wil je ook weten hoe jij heel eenvoudig een training in je Garmin kan zetten? Lees dan deze blog!
Het is belangrijk, verwarrend en niet altijd even makkelijjk om naar je lichaam te luisteren. Jouw lichaam geeft allerlei signalen af zoals dat je fit bent en lekker in je vel zit, maar ook wanneer je overtraind begint te raken en een stapje terug moet doen. Om blessures en ander leed te voorkomen is het belangrijk om hier naar te luisteren. Voor sommigen (zoals ik) is het behoorlijk lastig om een stapje terug te doen. Zeker als je aan het trainen bent voor een specifiek doel en je trainingen eindelijk beter gaan of wanneer het doel steeds dichterbij komt. Dan moet je ook nog verschil zien te maken tussen wanneer je eigenlijk geen zin hebt en smoesjes bedenkt om niet te ‘hoeven’ gaan en wanneer er echt iets aan de hand is. Luisteren naar je lichaam is maar lastig.
Ik ben mijn afstand weer aan het opbouwen waardoor er afgelopen weekend een duurloopje van 16 kilometer op de planning stond. Deze wilde ik graag tijdens een wedstrijd van 10EM lopen zodat ik meteen kan zien hoe ik ervoor sta. Na een lange zoektocht kwam ik uit op de Winterloop Woudenberg. Van tevoren wist ik vrij weinig over het parcours behalve dat het verhard is en officieel gemeten. Zodoende vertrok ik op zaterdag 4 januari ’s ochtends vroeg naar Woudenberg om daar deze hardloopwedstrijd te gaan lopen.
Nu het bijna winter is en het steeds vroeger donker wordt kun je er als je studeert of werkt niet meer omheen. Je moet je hardloop rondje in het donker lopen. Het is minder fijn maar ook minder veilig. Toch is het lastig te ontkomen als hardloper zijnde, zeker als je meerdere keren per week wilt trainen. Daarom geef ik vandaag vijf tips voor als je gaat hardlopen in het donker.
Op zaterdag 7 december liep ik (na een drankje op) door het centrum van Eindhoven en zag ik bordjes hangen van de Urban Trail die de dag erna in Eindhoven zou plaatsvinden. Ik had me niet ingeschreven en had maar weinig interesse om mee te doen. Totdat ik die bordjes zag en het me opeens wel heel erg leuk leek om mijn duurloop van zondag door deze unieke locaties te lopen. Ik besloot om me nog in te schrijven voor de 10 kilometer en stond de volgende ochtend op het Lichtplein klaar voor de start.
Dat een warming-up erg belangrijk is heb je waarschijnlijk al vaker gehoord. Dat geldt niet alleen voor trainingen, maar ook voor je wedstrijden. Wellicht is een goede warming-up dan nog belangrijker omdat het ervoor zorgt dat je helemaal klaar bent om te knallen tijdens de wedstrijd. Uiteraard is een warming-up erg persoonlijk. Ik vind het zelf bijvoorbeeld heel erg fijn om mijn kuiten van tevoren te rekken omdat dit voorkomt dat ze stijf worden tijdens het lopen. Grote kans dat jij een ander aandachtspunt hebt dan ik. De warming-up die ik in deze blog beschrijf is degene die ik van mijn trainer heb gekregen en die alle nodige spiergroepen behandeld. Uiteraard mag jij hem aanpassen naar jouw eigen voorkeuren. Lees verder
Vorig jaar twijfelde ik of ik mee zou doen met de Valkenloop – een lokaal hardloopevent bij mij in de buurt. Aangezien de website erg vaag was besloot ik om het maar te laten voor wat het was. Toen een paar maanden geleden een loopmaatje mij vertelde over de route (door het bos maar volledig verhard) was ik verkocht en besloot ik dat ik dit jaar mee zou doen. Ik schreef me in voor de langste route, maar stond uiteindelijk aan de start van de kortste. Ongeveer anderhalve week voor deze wedstrijd struikelde ik tijdens het hardlopen en kneusde ik mijn knie. Die hele afstand lopen met een gekneusde knie leek me niet verstanding en ook een klein beetje onprettig. Aangezien ik toch graag wilde lopen besloot ik om verstandig te zijn en de kortste route te lopen van 7,1 kilometer.
Zoals je in mijn race verslag van de halve marathon van Eindhoven hebt kunnen lezen had ik het ontzettend zwaar. Ik heb geen enkele kilometer lekker kunnen lopen en de hele weg van start naar de finish afgezien. Bovendien was het resultaat toch wel teleurstellend en niet hetgeen waar ik maandenlang zo hart voor heb getraind. Tijdens deze tweeënhalf durende hardloopronde heb ik me heel erg afgevraagd waarvoor ik het deed. Het beeld dat ik in mijn hoofd had was veel rooskleuriger dan de werkelijkheid. Toen ik wederom helemaal leeg over de finish kwam heb ik dus mezelf beloofd dit nooit meer te doen.
Op 13 oktober stond ik wederom aan de start van de halve marathon van Eindhoven. De zon scheen behoorlijk en in de loop van de dag werd het steeds warmer. Hierdoor wilde ik verstandig doen en ben ik van strategie veranderd. De finishlijn halen was voor mij belangrijker dan mijn beoogde tijd lopen, dus had ik besloten om rustig aan te doen. Of het me is gelukt om rustig aan te doen en ik dit jaar wél de finish heb gehaald lees je in dit verslag.
